Flower-wise, my favourite time of the year has arrived: the time to bring magnolia into my home. I love magnolia’s and have written about my fascination for them before. I love the branches itself and the flowers have something magical, they remind me of fairytales and my grandparents’ garden. On top of that, the moment you see magnolia’s bloom, you know spring is around the corner.
Dutch as I am, I was complaining at work about the branches I saw at flowershops, because they were small and pretty expensive. A few of my colleagues surprised me with the fact that they had a magnolia tree in their garden and wanted to cut off a branch for me. One of my colleagues even told me it would be too hard to transport a branch on a bike and told me to pick it up by car. To be honest, I thought she was exaggerating, but no. Her husband cut off a branch that was as big as me. So awesome. While I was dragging it into our living room, Maan shouted: mama, a tree! A tree!
It was quite a challenge to find a spot for it, so I cut off a few smaller ones to put on my table. I will definitely show you the bigger branch later on, but first a few pictures of the branches with flower buds and -a few days later- in bloom. The marble vase was a fleamarket find some years ago and the metal vase was a gift from Flinders. The Menu tactile vase is so impressive, both shape and choice of material are so strong. But I was really trying to be minimalistic and stop the overpopulation of vases in my closets. What to do when someone offers you a chance to pick out a favourite? Everybody has their weaknesses and I am a sucker for pretty vases. Thank god for that, I love my new vase.
Het is weer, wat bloemen betreft, mijn favoriete tijd van het jaar: er zijn weer magnolia-takken te krijgen. Ik schreef hier al eerder over mijn fascinatie voor magnolia’s. De takken op zich zijn al prachtig en de bloemen hebben iets magisch, ze doen me denken aan sprookjes en aan de tuin van mijn grootouders. En je weet op het moment dat je magnolia’s ziet, dat de lente heel dichtbij is.
Nederlands als ik ben, klaagde ik tegen collega’s over de takken die ik bij de bloemist zag, ik vond ze niet mooi genoeg en ze waren ook nog eens enorm duur. Een aantal collega’s bleek een magnolia-boom in de tuin te hebben en bood aan een tak voor me af te knippen. Een van hen gaf zelfs aan dat ze dacht dat ze de tak niet op de fiets mee zou krijgen en stelde voor dat ik hem met de auto kwam halen. Eerlijk gezegd dacht ik dat ze de grootte van de tak overdreef, maar nee. Haar man zaagde een enorme tak voor me af, net zo groot als ikzelf. Toen ik hem thuis naar binnen sjouwde riep Maan: mama, een boooom! Een boom!
Het was een behoorlijke uitdaging om hem een plek te geven in huis, dus ik knipte er een paar kleinere takken af en zette die op tafel. De grote tak laat ik zeker nog zien, maar hier alvast de takken in knop en -een paar dagen later- in bloei. De marmeren vaas vond ik jaren geleden op een rommelmarkt en de metalen vaas was een cadeau van Flinders. De tactile vaas van Menu had al tijden een flinke aantrekkingskracht op me, zowel vorm als materiaalkeuze vind ik zo sterk. Ondertussen deed ik echt mijn best om wat minimalistischer te zijn en mijn kasten te ontspullen. Maar wat doe je als je de kans krijgt om een van je favorieten uit te kiezen? Het vlees is zwak, deze sucker voor mooie vazen kon geen weerstand bieden. En ik ben er zo blij mee.
